Tijd is niet te koop

geplaatst in: Column | 0

Nicola is gescheiden en heeft twee jongvolwassen kinderen. Dochter Lina woont bij haar vader en Nicola heeft haar al jaren niet gezien. Via (niet verstuurde) brieven aan Lina deelt Nicola wat haar bezighoudt rondom het contactverlies met haar dochter.

Lieve Lina,

Ik heb afscheid moeten nemen van een vriend. Een dierbare vriend. Juist omdat hij mij zo dierbaar is, wilde ik iets moois zeggen tijdens het afscheid. Dat had ik mij stellig voorgenomen en beloofd aan zijn gezin. Het afscheid was enkele weken geleden maar tekent zich nog haarscherp af op mijn netvlies.

Op de eerste rij zitten zijn kinderen met  verdrietige doch vriendelijke ogen. Dezelfde vriendelijke ogen als hun vader die nu roerloos in zijn kist ligt. Als ik naar voren geroepen wordt, verdwijnt al mijn moed plotsklaps in mijn schoenen. Mijn knieën en handen trillen hevig, mijn mond is gortdroog. Hoe ga ik dit doen? Na een stuntelend begin gaat het goed, totdat ik een herinnering ophaal waar jij in voorkomt. Iets met wintersport en broodjes.  Ik zie ons weer zitten, twee leuke gezinnen aan een Oostenrijkse ontbijttafel, onwetend wat voor ellende ons te wachten stond. Gelukkig maar.

Het afscheid is mooi, bijna volmaakt. Dat komt omdat er vrede heerst. Niet vanwege zijn dood. Oh nee, die kwam veel en veel te vroeg. Maar omdat er ruim de tijd  was om afscheid te nemen. Alles wat gezegd moest worden is gezegd. Niets is onuitgesproken gebleven. Het gezin heeft elkaar kunnen omhelzen en vasthouden, kunnen bedanken voor alles wat zij voor elkaar betekend hebben, mooie herinneringen zijn opgehaald. De vriend was een geweldige vader en zal intens gemist worden. Maar zijn onherroepelijk afscheid was warm en vol liefde en dat biedt troost en kracht voor de toekomst.

Jonge mensen zoals jij denken niet vaak na over de dood en dat is maar goed ook. Je moet vooral het leven ten volle leven. Maar als je ouder wordt en verliezen lijdt dan dringt het vraagstuk van de dood zich vaker en vaker op. Uitvaartinstanties spelen hier handig op in. Je kent ze vast, reclames waarin je wordt aangemoedigd om vooral nu de dingen te zeggen tegen die ander, wat je voelt en vindt. Niet wachten tot het te laat is. ‘Omdat de dood zich steeds in de buurt van de levenden ophoudt.’*)

Daarom ben ik vandaag de auto ingestapt en naar je toe gereden. Je bent immers jarig en dit is al de vijfde achtereenvolgende verjaardag die ik niet mag meemaken. Ik voel geen belemmering, geen angst, alleen nieuwsgierigheid.

Ik bel aan en even later staan we oog in oog. Wat ben je mooi, knap en lang. Zo op het oog zie je er goed uit. Het gaat ook goed zeg je. Even staan we stilletjes tegenover elkaar, zoekend naar de juiste woorden. Ik zou nog urenlang zo kunnen staan, alleen kijken, geen woorden, meer heb ik niet nodig. Ik geef je mijn feestelijk ingepakte cadeau. Dan voel ik het komen, vanuit mijn tenen, het langgekoesterde verlangen om je stevig vast te pakken. Maar ik durf niet. Angst voor mijn eigen dochter. Angst om afgewezen te worden. Angst om weggestuurd te worden. Angst om uitgelachen te worden. Aan de grond genageld blijf ik staan. Jij ook.

Ik besluit dat het goed is voor nu en niet te veel te willen. Ik steek mijn hand op, zwaai en loop terug naar mijn auto. Onderweg naar huis komt de woede. Intense allesverzengende woede voor de mensen die onze breuk opzettelijk veroorzaakt hebben en moedwillig een rouwproces hebben aangesticht. Het proces met de vijf fases: ontkenning, boosheid, het gevecht, depressie en tot slot: aanvaarding.

Die laatste fase komt er niet, want jouw afwezigheid zal ik nooit aanvaarden. Zeker niet nu ik de dood, het hevige verdriet en gemis van mensen die elkaar moesten loslaten pas weer van zo dichtbij heb ervaren. Het geeft mij alleen maar meer kracht om de hoop nooit te verliezen. Al helemaal niet nu je vorige week opeens contact opnam met je zus.

Zou de vraag ‘Hoeveel tijd hebben we nog?’ jou opeens ook bezighouden?

Liefs mama

XX

*) Uit: De weg van de boog van Paul Coelho

Lees de andere columns van Nicola:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.